Dan kad je Srbija stala: Dve decenije od ubistva Zorana Đinđića

Dve decenije je prošlo od tog 12. marta 2003. godine kada su retke televizijske ekipe ispred Vlade Srbije čekale dolazak Zorana Đinđića, prvog srpskog premijera koji je izabran, kako to danas kažemo, na demokratski način, nakon velikih promena koje su se desile 5. oktobra 2020. godine. Nisu mogli ni naslutiti da će snimak crnih kola koja hitno žure iz dvorišta Vlade uskoro obići svet i da je u njima premijer Srbije koji je, nakon bezuspešne reanimacije, teško ranjen preminuo u Urgentnom centru Srbije istog dana.

Đinđić je ubijen na ulazu u Vladu u Nemanjinoj 11, a za njegovo ubistvo na 40 godina zatvora osuđeni su Zvezdan Jovanović, pripadnik JSO, koji je pucao snajperom na premijera, Milorad Ulemek Legija koji je označen kao neposredni izvršilac i još deset pripadnika tzv. "zemunskog klana". Dvojica vođa "zemunskog klana" Dušan Spasojević i Mile Luković zvani Kum ubijeni su 27. marta u Meljaku, u akciji policije, na koju su otvorili vatru prilikom hapšenja.

Zoran Đinđić je sahranjen 15. marta 2003. godine u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu. U pogrebnu povorku je, čini se, stao čitav Beograd, a došlo je mnogo građana iz svih krajeva Srbije te je broj ljudi procenjen na nekoliko stotina hiljada. Sahrani su prisustvovali i mnogobrojni strani zvaničnici i predstavnici diplomatskog kora.

Đinđić je rođen 1. avgusta 1952. godine u Bosanskom Šamcu, gimnaziju i Filozofski fakultet završio je u Beogradu, a doktorirao na Univerzitetu Konstanc gde je radio kao asistent. U Jugoslaviju se vratio 1989. godine, kada je počeo da radi kao profesor na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu i viši naučni saradnik u beogradskom Centru za filozofiju i društvenu teoriju. Iste godine inicira obnavljanje Demokratske stranke, na čije čelo dolazi 1994. godine.

Bio je poslanik u prva tri višestranačka saziva Narodne skupštine i Veću republika Skupštine SRJ.

Nakon što je osnovana koalicija "Zajedno" zbog izborne krađe usledilo je poništenje izbora, a "Zajedno"  je na lokalnim izborima 1996. odnela pobedu u više gradova u Srbiji. Đinđić je 1997. godine izabran za gradonačelnika Beograda ali već nakon nekoliko meseci kolacija se raspada a Đinđić je smenjen.

U junu 2000. godine Đinđić je preuzeo funkciju koordinatora u Savezu za promene, a potom postao i šef Centralnog izbornog štaba i koordinator promotivne kampanje DOS-a za izbore koji su održani 24. septembra 2000. Na tim izborima Đinđić je izabran za poslanika u Veću republika Skupštine SRJ.

Na republičkim izborima održanim u decembru 2000. godine ponovo pobeđuje DOS, a Đinđić je januara 2001. godine imenovan za mandatara Vlade Srbije.

Za premijera Srbije izabran je 25. januara 2001. godine. 

Američki nedeljnik "Tajm" u septembru 1999. godine uvrstio ga je među 14 vodećih evropskih političara trećeg milenijuma. Dobitnik je ugledne nemačke nagrade "Bambi" za 2000. u oblasti politike. 

Iza sebe je ostavio suprugu Ružicu i decu Jovanu i Luku,