Kako nastaju dijamanti?

Da bi se stvorio dijamant, pored odgovarajuće temperature i pritiska, mora postojati i okruženje bogato ugljenikom. 

Eruptivne stene koje se nalaze na odgovarajućoj dubini i obezbeđuju dovod ugljenika su peridotit i eklogit.

Većina dijamanata nastaje od peridotita koji se topi u unutrašnjosti Zemlje i oslobađa ugljenik. Eklogit je mlađa stwna od peridotita, koja se javlja u plićim slojevima. U

 ovoj steni ugljenik je delom nastao zbog razgradnje organske materije. Oslobađanje ugljenika nastaje kao rezultat subdukcije, odnosno povlačenja jedne Zemljine kore pod drugu usled sudara.

I peridotit i eklogit tokom topljenja, pod povoljnim uslovima, oslobađaju atome ugljenika i uslovljavaju spajanje atoma u kristale dijamanata.

Nakon procesa stvaranja i pod uslovom da temperatura i pritisak ostanu isti, dijamanti mogu ostati milionima godina u unutrašnjosti Zemlje pre nego što izađu na površinu.

Da bi se formirao dijamant, potrebne su temperature više od 1000 stepeni Celzijusa, i pritisak veći od 300000 kg/m2, a jedino u blizini zemljinog jezgra postoje takvi uslovi, preko 160 km ispod površine zemlje.

Pošto se dijamanti formiraju toliko duboko ispod zemljine kore, postavlja se pitanje kako smo uopšte u stanju da dopremo do rude dijamanta, i da je obrađujemo?

Majka priroda se postarala i za to – njoj treba da zahvalimo za mogućnost iskopavanja ovog kvalitetnog dragog kamena.

Način na koji dijamanti dospevaju bliže površini, koji nam omogućava da dopremo do njih, je putem erupcija podzemnih vulkana. 

Vrhovi podzemnih vulkana nalaze se ispod zemlje na dubini tri puta većoj od visine nadzemnih vulkana. Visok nivo magnezijuma i ugljen-dioksida primorava magmu da izađe na površinu, i rezultat je žestoka erupcija.

Sirovi dijamanti se prvo sortiraju po kategorijama u zavisnosti od kvaliteta i ocenjuju se prema posebnim standardima industrije. 

Nakon toga, sirovi dijamanti se prodaju kako bi bili brušeni, polirani i stavljeni u prodaju kao finalni proizvod.