Kajakaše iz Jasenovca dočekala počasna regata u Beogradu

Beograđani su danas dočekali dvojicu banjalučkih kajakaša Miroslava Soldata (42) i Marka Lakića (35) koji su 13. septembra krenuli savskim tokom od Donje Gradine i Jasenovca, na memorijalni put dug 520 kilometara, posvećen sećanju na stradale logoraše u Drugom svetskom ratu.  

Dvojica Banjalučana, entuzijasta za veslačke sportove i boravak u prirodi, veslali su neumorno u proseku po deset sati dnevno, duž savskog toka od Donje Gradine, preko stratišta duž Posavine i Mačve, sve do Starog Sajmišta u Beogradu. 

Kajakaši su u Beogradu dočekani danas oko 16:30 časova, gde ih je veća grupa entuzijasta pratila u regati od Ade Međice sve do ušća Save u Dunav.

Kako su rekli za Tanjug, na ovaj put simbolično su krenuli na dan Svetih velikomučenika Jasenovačkih, sa tačke gde se reka Una uliva u Savu kod ozloglašene ”topole užasa”. 

Ovo, danas sasušeno drvo, jedan je od najstrašnijih simbola ustaških logora Donja Gradina i Jasenovac, pod kojim logoraši ubijani na okrutan način nakon što bi neretko bili ostavljani da izdišu danima zakucani lancima i klinovima za stablo.

Iako je Jasenovac jedan od najvećih i po broju žrtava, najmasovnijih logorskih kompleksa u istoriji čovečanstva sa preko 700.000 stradalih Srba i više desetina hiljada stradalih Jevreja i Roma, kao i Hrvata i muslimana koji su bili označeni kao pomagači Srba ili antifašisti, i ceo dalji tok reke Save do ušća u Dunav, prate brojni dokumentovani logori i stratišta. 

Među njima su logori Stara Gradiška, jedini zabeležen logor za žene i decu u istoriji, kao i Staro Sajmište nadomak samog kraja savskog toka. Čitav niz pomoćnih logora nalazio se na obali Save, dok gotovo da nema sela u Posavini i Mačvi bez table koja svedoči o masovnim žrtvama zločina totalitarno-fašističke tvorevine NDH.

Za put kojim se prolaze sva ova mesta stradanja, dvojica kajakaša koristili su ekspedicioni tandem - kajak, u kojem su poneli još 60 kilograma osnovnih namirnica i kamp opreme koju su samo jednom upotrebili zbog, kako su rekli, nesvakidašnjeg gostoprimstva meštana duž obale. 

Dnevni prosek je bio oko 53 kilometra, dok je rekordna deonica od Šamca do Brčkog iznosila čak 85 kilometara od svitanja do sumraka. Jedina deonica koju je kajak morao da pređe kopnom bilo je par kilometara oko graničnog prelaza Rača.

Ekonomisti po struci, Soldat i Lakić su sami osmislili i finansirali ovaj poduhvat sa željom da se buduća ekspedicija omasovi i zabeleži u vidu dokumentarnog filma koji bi obuhvatio informacije o samim stratištima duž savskog toka.

Kako navode, cilj puta je da se sačuva sećanje za neke buduće naraštaje poput njihove dece, kako se takve strahote više nikad ne bi ponovile, a na obalama Save umesto logora gradili mostovi i spomen-obeležja.